“Ustazah
tidak rehatkah?” Tanya Abang Ngah yang mahu turun ke kantin sewaktu melihat saya leka menyusun kertas-kertas ujian terakhir Bahasa Arab
di meja guru.
“Rehat,
inshaallah. Sebentar lagi.” Jawab saya pendek. Abang Ngah lalu
mengangguk. Dia meneruskan langkah menuju kantin di bawah.
“Ustazah,
tidak makan?” Tanya Profesor Syahmi pula kepada saya. Barangkali
kerana saya tidak berganjak daripada meja guru, membuatkan dia pula
mengajukan soalan yang hampir sama dengan Abang Ngah.
“Rehat,
inshaallah. Sebentar sahaja lagi.” Jawab saya mengulang jawapan
yang sama seperti pada Abang Ngah tadi.
Petang
hari Jumaat 09 Mac 2012 yang lalu adalah hari ketiga saya mengulang
penghargaan makan bersama pelajar 5 Ali. Seperti yang dijanjikan,
hari ini saya bakal menghabiskan waktu rehat bersama pelajar
perempuan 5 Ali pula.
“Ustazah,
hari ini Ustazah rehat dengan budak perempuankan?” Soal Nia pula
bagi mendapatkan kepastian saya.
“Ya,
Nia.” Balas saya pendek sambil menganggukkan kepala lalu meneruskan
sibuk menyemak nama pelajar yang menghantar kertas jawapan ujian
Bahasa Arab. Nia dan beberapa pelajar perempuan lagi tersenyum suka.
Beberapa orang pelajar perempuan turun ke kantin membeli makanan.
Bagi yang membawa bekal, mereka bersiap sedia mengeluarkan bekalan
dari bawah meja dan dari dalam beg sekolah masing-masing.
Barangkali
kerana pelajar perempuan agak lambat memenuhkan meja guru dengan
bekal yang dibawa dan makanan yang dibeli dari kantin, pelajar lelaki
yang sudah berada di dalam kelas berebut-rebut mengelilingi saya.
Mengenangkan perjanjian yang telah dibuat semalam, saya berkata
kepada pelajar-pelajar lelaki yang sedang berusaha memenuhkan meja,
“Hari ini giliran pelajar perempuan.”
Mereka
buat tidak endah. Malah, semakin ramai pula yang memenuhi meja guru.
Melihatkan meja guru dikelilingi oleh pelajar lelaki, Kak Yong yang baru
berjalan sambil membawa bekalannya berkata; “Wei, hari ini giliran
kitoranglah.”
“Siapa
cepat, dia dapatlah. Korang lambat, siapa suruh.” Profesor Syahmi
dengan selamba menjawab. Rakan-rakannya yang lain mengiyakan
tindakannya. Semakin ditegur, semakin ramai pula yang tanpa segan
silu memenuhkan meja guru.
“Ustazah,
mana aci. Asyik budak lelaki sahaja Ustazah.” Nia yang baru
naik dari kantin pula bersuara.
“Biarlah.
Siapa suruh lambat.” Salahuddin pula menjawab ketidakpuasan hati
pelajar perempuan.
“Hari
ini, Ustazah mahu rehat bersama pelajar perempuan.” Ulang saya
sekali lagi.
Pelajar
lelaki 5 Ali masih buat tidak endah seperti mereka tidak mendengar
apa-apa. Malah, usaha ‘merebutkan ustazah’ masih diteruskan
sehingga meja guru benar-benar tiada ruang untuk pelajar perempuan mencelah masuk.
Melihatkan
keadaan tersebut, saya berkata lagi, “Baiklah, sekiranya kamu semua
tidak mahu beralah, Ustazah boleh bangun untuk pergi kepada pelajar
perempuan.”
Tanpa
diduga, berlakulah aksi spontan yang dilakukan pelajar lelaki 5 Ali
demi mempertahankan Ustazah mereka daripada menjadi rebutan pelajar
perempuan.
“Wei,
jom kita kepung Ustazah.”
“Ya,
cepat. Mari kita kepung Ustazah.”
“Jangan
bagi Ustazah laluan untuk bangun.”
Seperti
sedang melakukan aktiviti pelajaran dalam kumpulan, begitulah
kesungguhan kerjasama mereka mempertahankan Ustazah mereka daripada
menjadi rebutan pelajar perempuan. Memang tiada ruang langsung untuk
saya bangun, apalagi berdiri setelah dikepung mereka.
“Ustazah,
Ustazah sudah janji semalam.” Nia mengingatkan
kembali janji yang dibuat pada mereka semalam.
“Salah
koranglah. Siapa suruh lambat?”
Bagi
meleraikan perang yang sedang meletus, saya bersuara, “Orang yang
tidak memenuhi janji adalah orang munafik. Nabi melarang kita
berjanji sekiranya ia tidak boleh ditepati. Ustazah sudah
berjanji, dan Ustazah harus tepati janji tersebut kerana Ustazah tidak mahu menjadi
orang munafik. Sudah dua hari Ustazah rehat bersama pelajar lelaki,
hari ini Ustazah mahu rehat bersama pelajar perempuan pula.”
Mereka
langsung bubar daripada meja guru sambil berkata, “Ustazah tidak
adil!”
*Adoi,
saya pula dikatakan tidak adil. Sekiranya badan Ustazah mereka ini
boleh dikerat dua, akan saya kerat untuk setiap daripada mereka.
Nia yang begitu gembira apabila hasratnya untuk rehat dan makan bersama ustazah dipenuhi
Ustazah Siti Khadijah
Sekiranya mereka baca blog nih ! pasti nangis kes Ustazah nak kerat badan nih ..
ReplyDeleteX pasal2 hilang Ustazah ksayangan kamu nih ..
hehe :)
:D
ReplyDelete